این همه شعر عشقی
قانون و عشق
|
مستم کن و حدم زن ، من مستی از این دستم در لایحه ام بسیار ، از رایحه ات مستم
قانون که نمی گوید ، از عشق توام چیزی بگسستم از این قانون ، با عشق تو پیوستم
ای شاهد از این دعوی، باری چه زیان دیدی با دست تو می رستم ، از دست تو شد دستم
در عاشقی ام روزی ، تجدید نظر کردی بگسستی و پیوستم ، بنشستی و ننشستم
رویای تو می دیدم، بی روی تو در عالم اقرار نمی کردم ، من عاشق تو هستم
تیمورزمان بودم، شیدای جهان بودم در من چه نظر کردی، افتادم و بشکستم
تیمورزمانی
|
حقوق دوم زن
|
یکدم زحقوق مدنی دم بزن ای زن چون صاعقه بر عالم وآدم بزن ای زن
با آن دل پرسوز ، حقوق بشر آموز واین غنچه به تاج سر عالم بزن ای زن
تقدیر چنین بود که رستی ز قضاوت فریاد ز تقدیر و قضا کم بزن ای زن
روزی که سروکار تو در دست «گذشت» است کمتر ز حقوق مدنی دم بزن ای زن
از مانع تبعیض گذر کردی و امروز با غنچه دم از پاکی مریم بزن ای زن
با دست محبت ز سر حق حضانت بر زخم دل آینه مرهم بزن ای زن
سرمنزل اندوه ، طلاق است و فراق است این زمزمه ها را همه بر هم بزن ای زن
تیمورزمانی
|
*(حقوق زن)سروده استاد شهریار با همین مطلع است:(یکدم ز حقوق مدنی دم بزن ای زن)
و چون این غزل تقلیدی از آن استاد بود ، (حقوق دوم زن ) نامیده شد تا با غزل استاد اشتباه نشود
درس حقوق من چه شد؟
|
از سر عشق و عاشقی، متهم تو هم منم از در تو نمی روم، از تو که دل نمی کنم
ای مه دادخواه من ، شاهد من گواه من چیست بگو گناه من؟ ، جرم من است و گردنم
عشق تو بوده در گلم، گلشن توست منزلم آتش توست در دلم ، جوشن توست برتنم
طوطی خوش سخن چه شد؟ بلبل و یاسمن چه شد ؟ درس حقوق من چه شد؟ وقت غزل شنیدنم
برده مرا صبای تو ، تا به در سرای تو شب همه شب به پای تو، حکم تو بوده کشتنم
ملتمسم به عشق و بس، داد نبرده ام به کس لطف تو بوده دادرس،گرچه بسی تهمتنم
زاینهمه که تو لایقی،پیش توام دقایقی من ز حقوق عاشقی، باز چه لاف می زنم؟ تیمورزمانی
|
امام سجاد(ع):
عمه ام زینب)س)را در شب یازدهم محرم دیدم که نشسته نماز می خواند.
|
مه خفت و ستاره و زمان خفت شد مست دل شب از نمازت
با سوز و گداز امام سجاد (ع) مشعوف شده ز رمز و رازت
دارد نه حماسه بازت از عشق نه عاشقی از حماسه بازت
در ظلمت شب، غریو جانها شد زنده ز سوز جانگدازت
دلسوختگان کربلایی آرام گرفته از نمازت
برقلب یزیدیان زد آتش سوز سخن حماسه سازت
پیش قدمش فتادی ای سرو در محضر او شکسته سازت
از عشق نبوده اجتنابت از مرگ نبوده احترازت
آفاق زمان شد ارغوانی از خون حسین سرفرازت
تیمورزمانی
|
لایحها
|
لابه لای سطرهای برگ لایحه لای لای لاله هاست در درنگ هر سرشک و هر دفاع می توان ترانه ساخت می توان حقوق را شکست داد می توان ز اشکها استعاره های عاشقانه ساخت دادگاه انتظامی قضات را می توان پر از هزار چلچراغ کرد می توان از اتهام عاشقی گریخت راه دادگاه انتظامی قضات را آشکار می توان به متهم در ابتدای دادگاه گفت عاشقانه می توان به ماه اعتراف کرد می توان گواه بود بر شکوه غنچه ها باز هم از ابتدای دادخواست می توان دلیل عاشقانه خواست تیمورزمانی
|
من که شکسته ساغرم
|
من که شکسته ساغرم، ازتو چگونه بگذرم خاک توام به سر اگر، داد به دیگری برم
حق مرا ادا کن ای ، جام تو پر شراب و می با دل پر ترانه، کی ، رفته ای از برابرم؟
دعوی ما به زمزمه، زمزم عشق شد همه جز تو دراین محاکمه، نیست وکیل دیگرم
در دل من نشسته ای ، جام مرا شکسته ای هرچه در است بسته ای، جز در صاحب کرم
باز به روز داوری، از سر عشق، ای پری با تو و عشق دیگری ، عشق تو بوده داورم
جرمشناس عاشقان، گفته مرا در این جهان جز دل مستم این زمان ، بر در تو نیاورم
دست نداشت نیمه شب ، باز «زمانی»از طرب با تو چه گفته زیر لب ، ساقی دادگسترم
تیمورزمانی
|
پشیــــمــــــــــونـــــــــــــــــم!
|
ایکاش در دادگاه عشق عاشق نمی شدم یا بیش از این وکیل شقایق نمی شدم
*** در روز جمعه هم درهای آسمان باز است حق الوکاله هم ز فتوحات این در است
*** روزی حقوق پر می کشید همچو ستاره اینک پیام نور خورشیدی از حقوق برای تو ساخنه است
*** وقتی که مولوی مردانه از طریق عدالت به شهر عرفان فت حافظ حقوق را به عشق می بخشید
*** باغ ارم باغ حقوق بود قانون عشق و روح عدالت بر روی نیمکت جا مانده است
*** روح لطیف گل می گفت من شاعرم من از گذشته خود من از حقوق خواندن خود پشیمانم
تیمورزمانی
|
ریاضی عشق
|
این بار به شیوه ریاضی عشق آمده دردلم ، کجایی؟ (عشق و دل)و(دلبر و کرشمه) یک زوج مرتب دوتایی
*** در لایتناهی شب عشق زلف تو خطوط ناموازی اثبات گل رخت ، شهودی برهان تو شرط عشقبازی
*** در زاویه حریم قدست از هندسه خیالم آزاد در باغ ترانه ذکر رویت روییده از اجتماع اضداد
*** نجوای تو در محیط معنا گسترده تر از شعاع عشق است در وصف تو هرگزاره دل تعبیری از انتزاع عشق است
***
در ضابطه ریاضی عشق خون دل عاشقان مباح است اعدادحقیقی اش صحیح است فرض شب هجرش اشتباه است
*** در هندسه های نا برابر بین دل و عقل شد تراضی عشق است سروده «زمانی» هرچند به شیوه ریاضی
تیمورزمانی
|
من اعتراف می کنم که عاشقم
|
دوباره عشق را بهانه می کنم حقوق را پر از ترانه می کنم رها مکن مرا که با خیال گل بهانه ترا رها نمی کنم دراین قفس من آن اسیر تازیانه خورده ام درانتظار دادگاه بی وکیل درانتظاراتهام بی دلیل شکایتم مچاله میشود هنوز به این و آن حواله می شود هنوز چراکسی به داد من نمی رسد؟ من اعتراف می کنم که عاشقم حقوق عشق ورزی ام کجاست؟ کجاست باغ زندگی؟ کجاست دادگاه انتظامی قضات؟ «دراین هوا پرنده پر نمی زند» ز شعر سایه نقل می کنم؛ «کسی ندا به گوش کر نمی زند» *** شکسته سوز گریه شبانه ام چه گویم از سرود عاشقانه ام چقدر از حقوق خود گذشت کرده ام بهانه کرده ام نمی رسم به حق خود اگرچه حق عشق با دل شکسته من است ـــ چه می کشم از این خیال مست سرکشم
*** مرا رها کن ای بهار زندگی مرا رها به روزگار زندگی مرا به باغ بی خزان ببر به هفت شهر عاشقان ببر من اعتراف کرده ام که عاشقم تیمورزمانی |
هدف از سرودن این شعر وارد کردن (دادگاه انتظامی قضات) به متون ادب فارسی است . به هر حال هم باید دادگاه انتضامی قضات وارد ادبیات فارسی شود هم دادگاه انتظامی وکلا
قصد من نشانه تعجب است : (!)
|
دفتروکالت مرا دستهای گرم قاصدک گشوده است اشکهای گرم عاشقان با تمام واژگان لایحه چکیده است ناله های لاله ها درگلوی بادها شکسته است عاجز از تلفظ عدالتم بیتهای من مثل بادها که بیتها خراب می کنند گاه تند میشود باز هم به گوشهای کر هزار نعره می زنم باز دادمی کشم باز هم جنون من می کند رها مرا ز سوء نیتم قصد من همیشه عاشقی است قصد من نتیجه نیست فعل نیست قصد من نشانه تعجب است:(!) تیمورزمانی
|
عشق و ترجمه
|
در ترجمه پیامی شب روز و شب عاشقان یکی شد بعداز تپش ترانه عشق دل بود یکی، زبان یکی شد *** در واژه عشق الفتی یافت تاریخچه زبان شناسی تاریخ و زبان و واژه گم شد در رشته مهربان شناسی *** با لهجه صبح منتشر شد عطر غزل محبت آمیز معنای تمام واژگانش در بند نگاه حسرت آمیز *** در معنی ارتباطی عشق دل گشت مترجم زبانش دل عرش خداست ، در دل شب جز عشق نبوده ترجمانش *** دل ، باز به یمن همنشینی با آتش عشق همزبان است (هجران) و غم (عقوبت العشق) دستور زبان عاشقان است *** باغ ارم و حقوق شیراز از خاطره محو شد نهانی داغ دل عاشق شقایق شد ترجمه دل «زمانی» تیمورزمانی |
این چهرژاره هم از یادگارهای دوران کارشناسی ترجمه زبان انگلیسی است
شریک جرم
|
لای پرونده های سنگینم اثری از کرشمه های تو نیست مثل بازاریان دزد زده باید امشب به حال خویش گریست
*** چه کسی شد شریک جرم دلم خنده های تو را ز من کش رفت هی نگو « کو دلم ؟» که آن دل مست شب به دنبال زلف سرکش رفت
*** کاش دیشب فرار می کردیم درب زندان شکسته می شد کاش کاش تا مرز بی نهایت عشق در این بند ، بسته می شد کاش
*** پشت پرونده ، ای وکیل زمان قصه ای از پرنده می شنوم نقره داغم مکن دراین زندان در دل گریه ، خنده می شنوم
*** با می عشق ، نامه عشقم می رسد از در دلبرم هرشب چه غمم از صدور کیفرخواست؟ نرگس اوست ساغرم هرشب
*** قهر کردم من از حقوق ای عشق پیش از این نیز با تو پیوستم عاشقی آخرین دفاع من است به قراری که بسته ام هستم تیمورزمانی |
در باز است
|
در باز است سایه سبز بلندای تو در فاصله تشنه و آب گاه گاهی که می افتد به در چوبی این خانه سنگی عاشقان آینه برمی گیرند و به خنیای قدمهای تو پا می کوبند گوشه ای آب روان پرده ای آویخته از سایه جان سایه ناخواسته پر می گیرد و تو بی سایه درایوان چراغانی جان می آیی
تیمورزمانی
|
در باز است یادگار دوران سربازی در نیروی دریایی سیرجان است در ۲/۶/۱۳۷۶
حساب عشق
|
دور آز آن روزهای سبز بهار باز دیشب که خواب من بد بود چیست تعبیر ؟ از تو پرسیدم خوب گفتی حساب من بد بود
*** دفتر عشق من پر از بدهی ای سیه چشم ! باز ، نامه سیاه اشک عشق است و چشم تاریکم چه بگویم ، ترازنامه سیاه
*** دفترم خالی از درآمد می سوخت سرمایه های عاشقی ام گر بسوزانیم در آتش ، باز سرخوش از آیه های عاشقی ام
*** هیچ ثبتی نبود از عشقم آخر و عاقبت زیانکاری مگرم باز ، بوسه ای بخشی از غم هجر در امان داری
*** از حسابی که خالی است از عشق در حضورت زبانم آمد بند از حساب «زمانی» عاشق کم نشد عشق و غیرت و لبخند ! تیمورزمانی
|
این شعر چهارپاره رو شب امتحان اصول حسابداری ۱ گفتم
وبلاگی برای ارتباط با دوستان همکلاسی _ دانشجویان حقوق دانشگاه شیراز (ورودی های 1371)