مردی که با اسب آمد، من نبودم.
من با عصا نیامدم،
بعداً که با عصا آمدم،
یعنی که راه طولانی و بی بازگشتی در پیش است.
همه منتظرند
روزی عصا بیفتد
و این رهگذر که من هستم، بمیرم
مثل یک درخت خشکیده‌ای که با یک تکانی می‌افتد
ولی هیچکس به فکر خودش نیست
حتی من که با عصا آمدم
و هرگز سوار اسب نشدم
و همه گفتند که آن مرد با اسب آمد.

تیمور زمانی
۱۴۰۴/۰۴/۲۸