پسرم !
در اردیبهشت زیبای امسال
بی صبرانه منتظر آزادی تو هستم
مثل پرنده ای که در قفس
لحظه ای منتظر گشوده شدن در قفس است
پسرم
تو همان پرنده ای هستی که باید بپری
نه تنها به سوی دل شکسته ی من
به سوی وسعت بی انتهایی که در ابدیت جاری است
به سوی زیبایی های دیدنی
به سوی دنیایی پر از معرفت و بصیرت

شاید الان که در سن زیبای نوجوانی هستی
این کلمات برای تو خیلی مانوس نباشد
ولی این چند سطر را
در وبلاگ خود
به یادگار می گذارم
شاید روزی
گذرت به این صفحه ی مجازی بیفتد و بخوانی

پسرم
از دور دیدن
و از دور قضاوت کردن
خیلی آسان است
ولی فقط یک سرباز می داند

که همرزم او در سنگر خود

و یا در برابر دشمن

چه حسی دارد
و فقط یک بی خانمان
ارزش یک پتوی کهنه را می داند
و یک زندانی
می داند که ارزش آزادی چیست

و هنگامی که پدر شدی

-و آرزو می کنم که خداوند متعال فرزندان صالح به تو عنایت فرماید که همه از سربازان فدایی امام زمان(عج) باشند -
با اولین گریه فرزندنت
معنای پدر را خواهی فهمید
و آنچنان به دلبند شیرین خود وابسته خواهی شد
که خدا می داند

لازم نیست بگویم در ادبیات و فرهنگ ما پدرانی که از پسران خود دور افتادند
چه کشیده اند
و هنگامی که به فرزند دلبند خود رسیده اند
چقدر خوشحال شدند
چه کسی می تواند شوق پدر آسمانی را توصیف کند
هنگامی که در پیش چشمانش
پسر به آغوش شهادت می رفت


وقتی دلبندان خود
را ببینی که قد کشیده اند
و از دیدنشان خوشحال می شوی
آن زمان
ارزش این احساس را خواهی فهمید

انسانها
اتفاقی به دنیا نیامده اند
و حتی اتفاقی با همدیگر قوم و خویش نشده اند
حتی هیچ سنگی اتفاقی به پایی نمی خورد
و هیچ انسانی حتی
اتفاقی از خطر نمی گریزد
آدمی
قبل از تولد
در رحم مادر بوده
و در دنیا نیز
نسبت به آخرت
گویی باز هم در رحم مادر است
نوزاد چقدر می خواهد
یا می تواند در رحم مادر باشد
در دنیا نیز
انسان جوان می شود
قد می کشد
و همچنان در مسیر آخرت است
ولی همچنان در خواب
خوشا به حال کسانی که می دانند در مسیر آخرتند
آنها از خواب بیدار شده اند
برای هر چیزی شتاب نمی کنند
و کارهای بی ارزش انجام نمی دهند
آنها مثل پرنده ها در پروازند
حتی اگر در قفس باشند


سخن طولانی شد
برایت آرزوی موفقیت دارم .

تیمورزمانی
١٤٠٢/٠٢/٢٧