مثنوی "چرام"

 

__________________________________

چو اسکندر آمد به شهر "چرام "

"چه رامه" بدید و بشد خوش خرام 

 

 

به آریو برزن رسید و مدام 

گرفتند از هم بسی انتقام 

 

همو پهلوان است و بس در جهان 

چنین است و گویند از آن بی نشان 

 

"چو روم است "اسکندر این گفت و بس 

از این شد چرام و کشیده نفس 

 

مرا دیدن آن هوا آرزوست 

که در قبضه اش، باغ بلقیس از اوست 

 

 

سیاه است چشمش ز " چشمه سیاه"

ولی صورتی دارد و قرص ماه 

 

شمالِ جنوب است و مانند روم 

گواه است شالی در آن مرز و بوم 

 

چه گویا شده چشمه ی کورسا 

چه جویا شده چشم هر پارسا 

 

گرفتم به دل چون ندیدم "نِزِل "

چه گویموکه این کار عشق است و دل 

 

من از "تنگ گنجه" چه گنجی نشان 

دهم بر دل تشنه ی عاشقان 

 

"زمانی " بس است از خیال "چرام"

چه روم و چه زنگی ،چه وحشی ،چه رام 

 

 

دیماه ۱۳۹۵   تیمور زمانی